Bijna 99 jaar was het familiebedrijf, dat in 1924 werd begonnen door de opa en oma van Jan Hofland, gevestigd op de allereerste locatie, de plek waar het destijds allemaal begon. “Mijn grootouders waren beiden ondernemend; mijn oma had een winkel in huishoudelijke artikelen en mijn opa had een loodgietersbedrijf. Met een winkeltje aan huis, mét een kleine etalage, waren zij best vooruitstrevend voor de jaren ‘20 van de vorige eeuw”, vertelt Jan Hofland (60).

Dat de familie Hofland bestaat uit ondernemende mensen, blijkt wel uit het feit dat inmiddels ook de vierde generatie meedraait in het sanitair- en installatiebedrijf. Zoon Jordi (32) had al van jongs af aan interesse in het familiebedrijf en volgde een gerichte opleiding, dochter Esmee (29) studeerde marketing & communicatie en organisatie. Bij haar groeide de interesse in het bedrijf met de jaren. Zoals zij vrij waren om zelf te kiezen voor het familiebedrijf, zo was het allesbehalve voor Jans’ vader. Hij blikt terug: “Mijn opa is al jong overleden, toen mijn vader pas veertien was. Mijn oma heeft toen met een paar monteurs het bedrijf doorgezet, tot het moment dat mijn vader van school kwam. Toen werd hij meteen voor de leeuwen gegooid. Het waren de jaren vijftig, keus was er niet, hij moest aan de slag. Dat is overigens altijd zijn mentaliteit gebleven: mouwen opstropen en gaan. Hard werken en zorgen dat je je kop boven water houdt. Tot het echt niet meer ging, ergens eind zeventig was hij toen, heeft hij hier meegeholpen.”

Samenwerking
Zelf was Jan ook pas achttien toen hij in het familiebedrijf kwam. “In die tijd was het bouwcrisis, er was weinig werk, dus logischerwijs was het toen ‘kom dan maar thuis’. Voor mij was het echter een vrije keus, niet noodgedwongen zoals mijn vader.” Zijn veertig dienstjaren heeft hij er ondertussen al opzitten. Ook een aantal monteurs zijn al meer dan twintig jaar trouwe werknemers van de familie Hofland. “We hebben het bedrijf met elkaar laten groeien. Van de kleine showroom met gashaarden en wc potten in de jaren ‘60 tot de eerste echte sanitair showroom in de jaren ‘90. In die tijd ben ik zelf gestopt met montagewerkzaamheden. Mijn vader was altijd een echte doener, die ging graag ‘naar buiten’, mij lag het kantoor en klantencontact meer. In die periode merkten we steeds meer dat we marketingtools nodig hadden om ons goed in de markt te presenteren. Als puur loodgietersbedrijf was dat nog niet zo nodig, maar dat veranderde snel. Door groothandel Galvano zijn we toen bij elkaar gebracht en hebben we met zeven ondernemers in 1993 Sanidrõme opgezet.” Jan Hofland, betrokken vanaf de allereerste gesprekken, vertelt: “Die samenwerking is een belangrijke stap geweest. De markt veranderde in die jaren, bijvoorbeeld met steeds meer kleur in het sanitair. Mensen kregen meer geld, stelden hogere eisen, wilden meer luxe. In die jaren vielen voor het eerst termen als ‘wellness’. Wilden mensen een eigen ‘bubbelbad’ in huis. Het was het begin van de ontwikkelingen die we nu zien. Voorbij het millennium heeft zich dat in sneltreinvaart doorgezet. Wat dat betreft zijn we op een heel goed moment gestart met Sanidrõme.” Hij vervolgt: “Met Sanidrõme hebben wij altijd geprobeerd een specifiek segment aan te spreken: het midden, maar ook met de blik naar iets hoger. Mensen ontlasten, altijd het totale plaatje, inclusief installatie.”

De grootste verandering die hij in al die jaren voorbij zag komen? Jan lacht: “Dat er ineens vrouwen over de vloer kwamen toen we met onze showroom begonnen. Als verkoopster, als klant, vertegenwoordigsters. De installatiesector was een mannenwereld, dat veranderde toen we onze focus verlegden en een mooie showroom kregen. Moesten er ineens andere posters in de kantine komen.” Hij voegt er echter aan toe: “Met de komst van vrouwen in je bedrijf, ontstaat er een andere sfeer. Een andere dynamiek, in positieve zin. Mannen en vrouwen hebben zo hun eigen kwaliteiten, dat vult elkaar mooi aan.”

Vakmanschap en organisatietalent 
Nadat hij jarenlang samenwerkte met zijn ouders, doet hij dat nu met zijn kinderen. Esmee, ook aangeschoven bij het gesprek, begon begin 2021 in het familiebedrijf, Jordi al in 2016. “Toen Jordi nog klein was kreeg hij weleens een CV ketel voor z’n neus gezet: ga maar in en uit elkaar schroeven. Dat vond hij toen al leuk. Dat hij dit werk zou gaan doen stond eigenlijk altijd al vast. Zelf heb ik een brede interesse. Ik was altijd wel heel trots op het bedrijf en voelde me ook enorm thuis hier. Deed vakantiewerk, ging mee met uitjes. Veel van de monteurs hier kennen ons al van kleins af aan. Maar wat ik later wilde doen, stond voor mij lange tijd open”, vertelt Esmee. “Regelen, organiseren, bedrijfsvoering coördineren. Al snel bleek mijn vakgebied hier ook heel goed aan te sluiten. Jordi is vakinhoudelijk heel sterk, dat heb ik minder, maar organisatie, administratie en communicatie is mijn ding en daarin vullen we elkaar goed aan.” Wederom twee generaties naast elkaar in het bedrijf dus, met moeder Ellen als spin in het web. “Zij is echt een verbinder, de sfeermaker en heeft bij uitstek voelsprieten om het intern goed en fijn te houden. Daarnaast pakt ze een stuk van de administratie op.”

Elke generatie heeft z’n eigen inbreng en ideeën. En wil bepaalde dingen anders doen dan de generatie ervoor. Zo verging het Jan destijds en zo zal het ongetwijfeld ook zijn als Jordi en Esmee het stokje straks overnemen. “Mijn ouders waren in de jaren vijftig de generatie die alles zelf moesten doen. Wij hebben er meer mensen omheen gezet, dat is vrij vanzelf zo gegroeid. Altijd jonge mensen erbij, stagiaires, waar er vervolgens veel van bleven hangen. We werken nu met 35 man, hebben heel weinig verloop”, vertelt Jan. “Vanaf de jaren negentig werden we Sanidrõme Hofland en zijn we daarmee actief de markt gaan benaderen. Toen we merken dat we van klanten de vraag kregen of we naast badkamers ook nog wel dakgoten en installatiewerk deden, hebben we de tweede naam ‘Hofland Installaties’ er naast gezet. Om te voorkomen dat we die klanten zouden missen. Dat is puur naamgeving. We zijn één bedrijf, maar naar buiten presenteren we zo duidelijk wat we allemaal kunnen.”

Natuurlijke overgang
Toen broer en zus aangaven dat ze te zijner tijd het familiebedrijf graag samen willen overnemen, was dat het moment waarop werd besloten dat het oude jasje te klein werd. “Met het oog op de toekomst zijn we gaan kijken naar een nieuwe locatie en kwam dit op ons pad. Ineens gaan er dan zoveel balletjes rollen. Je moet je organisatie draaiende houden, iets nieuws optuigen, langzaamaan taken overdragen. Dat laatste is essentieel: hoe meer wij nu al kennis overdragen, hoe makkelijker een overname straks gaat zijn. We willen een natuurlijk overgangsproces creëren. Van nu zes dagen plus avonden hard werken naar rustig afbouwen, naar vijf en dan vier dagen. Een vloeiend verloop, dat is het idee”, aldus Jan, die nu zestig is en graag nog een aantal jaren meedraait. “Dit is de eerste stap, nu gaan we verder investeren op de organisatie. Het nieuwe pand staat wat dat betreft symbool voor een nieuwe fase. Het hoeft niet over een jaar geregeld te zijn. Fysiek kan ik het allemaal nog goed aan. Bovendien hoop ik over tien jaar nog altijd op bepaalde punten waardevol te kunnen zijn. Maar ik wil het niet zo doen als mijn vader, tot bijna 80 nog rondlopen in het magazijn. Mijn focus ligt meer op kennisoverdracht, mijn ervaring delen. En daarnaast vermaak ik me straks ongetwijfeld wel.”

Generatieverschillen 
Het is één van de dingen die Jan anders wil doen dan de generatie voor hem. “De emoties in de tijd met mijn ouders waren echt anders. Die hadden behoorlijk moeite met loslaten. Dat hebben Ellen en ik niet zo.” Esmee vult aan: “De manier waarop we samen de nieuwbouw gedaan hebben, was tekenend. We overlegden alles met z’n vieren en als we het een keer niet met elkaar eens waren, dan lieten mijn ouders onze visie zwaarder tellen. Dat ging om kleine dingen hoor, maar het idee was wel: het is onze toekomst, wij mogen dit straks doorzetten.” Jan merkt op: “Esmee werkt strakker en geplander. Ik heb daar nooit voor geleerd, doe het puur op praktijkervaring. Zo is Jordi meer innovatief ingesteld, hij heeft zich bijvoorbeeld toegelegd op de huidige energiebesparende installaties en digitale werkvoorbereidingen.“ Esmee vult aan: “Wij hebben ons altijd goed kunnen vinden in hoe mijn ouders het hebben aangepakt. Jan is een mensgerichte werkgever, familiair. Collega’s lopen daardoor makkelijk bij hem binnen, we hebben een heel platte organisatie. Dat is iets wat Jordi en ik graag willen vasthouden. Wat wij anders willen doen? Waarschijnlijk wat strategischer werken. Willen verantwoordelijkheden meer verdelen. Jan voelt zich voor alles eindverantwoordelijk. Nou ben je dat natuurlijk als ondernemer ook, maar hij lost het liefst alles zelf op, waar wij meer verantwoordelijkheden bij anderen durven te leggen. Soms zien we m’n vader rennen en vliegen voor zaken die hij ook door iemand anders kan laten doen. Tegelijkertijd is dat ook tekenend voor hoe hij in elkaar zit, het is ook heel mooi.” Jan lacht bevestigend: “Esmee heeft gelijk, maar ik doe dat ook omdat ik alle facetten van het bedrijf heb gedaan en ken. Niemand kent het bedrijf beter dan ik. Ik besef wel dat de manier waarop de nieuwe generatie ernaar kijkt waardevol is. En ook nodig, met het oog op groei.”

Een half woord
Na drie generaties echtparen aan het roer van het familiebedrijf, zijn dat straks broer en zus. Er is trots en waardering over en weer. “We vinden het heel knap hoe pa en ma dit altijd samen gedaan hebben, maar wij realiseren ons ook dat wanneer je als stel samenwerkt, je wereld daarmee kleiner wordt. Voor ons is het niet vanzelfsprekend dat onze partners op enig moment ook in het bedrijf komen.” Jan reageert: “Bij ons was de situatie anders. Opa en oma woonden bij het bedrijf en toen ik met de showroom begon zag je het veel, dat je het als man en vrouw samen deed. Voor Jordi en Esmee is die noodzaak er niet, zij hebben elkaar. Wat ik bij hen zie nu, die aanvulling, zonder in elkaars vaarwater te zitten, dat had ik met mijn vader. Wij hadden net als Jordi en Esmee aan een half woord genoeg.”

Op het moment van ons gesprek, is de splinternieuwe showroom zo goed als klaar. Een plaatje is het, waar ook de Sanidrõme organisatie trots op is. “Qua showroom zijn we altijd vooruitstrevend geweest, dat was al in de tijd van de eerste generatie Hofland zo. We hebben ook al vroeg ingezet op verduurzaming. En zijn ver als het gaat om bijvoorbeeld digitalisering. Dat komt wellicht ook omdat we een relatief jong team hebben. Dat trekt op het gebied van technologie en digitalisering de wat oudere medewerkers mee. En andersom geldt dat die op hun beurt weer ervaring meebrengen waarvan de jongeren leren. Een mooie wisselwerking.”

Komende tijd worden de laatste puntjes op de i gezet qua aankleding, in september worden de officiële opening én het jubileumfeest gevierd. “Dat moet een feestje worden met alle mensen met wie we al lang samenwerken, vrienden en familie, medewerkers en collega’s. We zijn bezig met het predicaat hofleverancier”, vertelt Esmee. “Dat zou het een officieel tintje geven. Maar het belangrijkste is dat we willen terugkijken op de afgelopen honderd jaar, met alle mensen die voor ons en het bedrijf belangrijk zijn.”