“De stap om zelfstandig te worden is bij mij niet uit nood geboren. Het was echt omdat ik het graag wilde. Ik had het idee dat ik als timmerman bij het bouwbedrijf waar ik werkte een beetje uitgeleerd was, de uitdaging was eruit. Eigenlijk wilde ik direct ontslag nemen na dat nachtje overdenken, maar dat mocht niet van mijn vriendin. Ik moest mijn plannen minstens een week laten bezinken”, blikt Alwin terug. “Gelukkig heb ik naar mijn onderbuikgevoel geluisterd. Dat klopt eigenlijk altijd. En ik dacht ook: als het niet lukt, kan ik altijd nog terug.” Dat is echter nooit aan de orde geweest. “De vrijheid bevalt heel goed. Dat je van begin tot eind zelf verantwoordelijk bent. Ook als er iets fout gaat, dan heb je het zelf gedaan. Ik zou niet anders meer willen.”

Eigenwijs
Een collega die deels zelfstandig werkte, schoof Alwin in zijn startperiode volop werk toe. “Dat was een mooie beginstap. Ondertussen bouwde ik vrij snel een goed netwerk op, via via ging het heel vlot. Aan reclame heb ik nooit wat hoeven doen, het is altijd vanzelf gegaan. Mijn website heb ik pas net klaar. Daar hoef ik het niet van te hebben. Ik maak me soms meer zorgen over hoe ik het werk afkrijg dan om hoe ik het binnenkrijg.” Gelukkig heeft hij meerdere collega-zzp’ers op wie hij in drukke tijden een beroep kan doen. Sinds kort heeft hij bovendien een medewerker op de loonlijst staan. “Een oudere vakman die door de crisis ontslag heeft gehad. Hij is 62, is superervaren en heeft overal een oplossing voor. Voor mij werkt dat hartstikke goed. Oke, hij is duurder dan een jong iemand, maar daar staat tegenover dat ik hem niks hoef uit te leggen. Hij doet zelfstandig veel kleinere klussen en ondersteunt mij met grote projecten. Ik weet precies wat ik aan Jan heb.” Natuurlijk zijn er werkzaamheden die niet uit te besteden zijn. Facturen maken, offertes, berekeningen. “Het is een luxeprobleem wanneer je daar druk mee bent, maar soms loop ik daar wel tegenaan. Dan komt het ondernemerschap echt om de hoek kijken. Dat blijk ik meer in me te hebben dan ik op voorhand had gedacht. Natuurlijk is er ook een stukje eigenwijsheid. Ik volg graag mijn eigen ideeën en dat gaat gelukkig heel goed.”

Professionele uitstraling
Hoewel het hem zakelijk voor de wind gaat en Alwin geen gebrek aan werk heeft, zorgt hij ervoor dat hij elke avond thuis is om met zijn gezin samen te eten. “Mijn dochter is vijf, mijn zoontje bijna zeven. Ik vind het belangrijk om op zulke momenten thuis te zijn, te helpen met de kinderen naar bed brengen. Daarna werk ik zonodig nog een poosje thuis. Op zaterdag ga ik tegenwoordig met mijn zoon naar de voetbal en ik train zijn team. Dat is voor mij pure ontspanning en het dwingt me bovendien ook echt vrij te nemen.”

Hoewel Alwin een kleine zelfstandige is, heeft hij inmiddels de uitstraling van een groot aannemersbedrijf. In 2014 kocht hij het bedrijfspand van zijn voormalige werkgever. “Daarvoor werkte ik vanuit de schuur van een boer. Dat ging prima, maar ik was niet zichtbaar. Dat ben ik nu wel. Bovendien zie ik het pand ook als een investering in de toekomst, een soort pensioenvoorziening.” Komende zomer viert hij zijn tienjarig jubileum als zelfstandige. “Dan moet het pand helemaal mooi klaar zijn en organiseer ik een open dag en een feestje. Ik heb hier 1.000 m2 met een enorme werkplaats, kantoorruimte, opslag. Voor de koude wintermaanden spaar ik klussen op die ik hier binnen kan doen. Ik doe veel aanbouwen, dakwerk, ben nu bezig met het maken van het hekwerk voor een veranda. Ambachtelijk timmerwerk, dat is mijn specialisme. De klant komt met een idee, ik teken het en voer het vervolgens uit. Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of ik kan het maken.” Hij vindt ‘het echte timmerwerk’ ook het leukste om te doen. “Iets uitdenken, creeren. Je hebt altijd resultaat. Als je aan het eind van de dag achteruit kijkt, zie je precies wat je gedaan hebt. Dat geeft veel voldoening.” Een van zijn favoriete opdrachten was het maken van een inloopkast in een mooi herenhuis. “Ik heb het ontwerp getekend en in de werkplaats gemaakt. Vervolgens heb ik het daar opgezet en afgewerkt. Met en-suite deuren, boekenkasten, een dichte kast, paneeltjes, glas in lood. Het resultaat was prachtig, alsof de kasten altijd al in de ruimte gezeten hadden.” Of hij goed is, vindt hij raar om van zichzelf te zeggen. “Mijn werk spreekt voor zich. Dat ik door mensen teruggevraagd wordt, dat is de grootste eer en daar ben ik het meest trots op.”

En de toekomst? Zou hij de omvang van zijn klusbedrijf ooit willen aanpassen aan de grootte van zijn bedrijfspand? “Ik sluit niks uit, maar ik weet het niet. Groeien betekent dat ik zelf meer afstand krijg van het werk. Meer regelen en anderen laten uitvoeren. Dat heeft ook wel wat, maar voorlopig vind ik het nog veel te leuk om het werk zelf te doen.”