Hoe bevalt het in het nieuwe bedrijfspand?
Bas Derksen: ?Geweldig. Toen onze bouwplannen in Millingen niet snel genoeg van de grond kwamen, zijn we tegen dit pand aangelopen. Het stond leeg en bleek perfect geschikt voor ons bedrijf. We hebben het verbouwd tot een hypermoderne fabriek. Veel werkzaamheden in de productie van werkbladen zijn hier geautomatiseerd. We kunnen hier een volgende stap zetten in onze ontwikkeling en groei. Dat was hard nodig.?

Toch is de verhuizing het begin geweest van veel problemen?
Bas Derksen: ?Dat is zachtjes uitgedrukt. Het is fa-lie-kant misgegaan. Goed, de verhuizing was een ambitieus project, wij hadden het goed voorbereid, maar het liep toch anders dan verwacht. Je kunt er als bedrijf voor kiezen om het traject helemaal bij een totaalaannemer neer te leggen, die het vervolgens ?turn-key? oplevert. Dat hebben we helaas niet gedaan. Omdat veel kleinere projecten in het verleden prima zijn verlopen, besloten we ook dit helemaal zelf te doen. Dat is een gigantisch grote fout gebleken. We hebben enorme problemen gekend omdat machines niet functioneerden, een leverancier van een machine failliet ging en software niet goed op elkaar was afgestemd. In die periode hadden we driehonderd werkbladen per dag moeten produceren, maar uiteindelijk kwamen we niet verder dan honderdvijftig werkbladen. En daar moesten we met z?n allen dag en nacht voor werken. Ook wij hebben van vroeg tot laat in de fabriek gestaan.?
Camiel Derksen: ?Heel vervelend was dat uitgerekend vorig jaar ook vader, de stichter van het familiebedrijf, ernstig ziek is geweest. Hij lag acht maanden in het ziekenhuis, waarvan geruime tijd op intensive care. Hij was er erg slecht aan toe. Wonder boven wonder is hij er weer bovenop gekomen. Maar dat heeft een zware wissel getrokken op iedereen binnen de familie. Hoe dan ook: in die zware tijd stonden we overdag tien uur in de fabriek en vervolgens vijf uur aan zijn bed in het ziekenhuis. Best heftig, durf ik nu wel te stellen. Zeker ook voor de dames die thuis zaten.?

Hoe hebben jullie de problemen in de fabriek het hoofd kunnen bieden?
Bas Derksen: ?Door zoals gezegd veel lange dagen te maken, lukte het ons alle problemen heel geleidelijk op te lossen. Beschouw het als een soort verkeerskruising waar alle stoplichten verkeerd stonden afgesteld. Een voor één moesten deze ?stoplichten? opnieuw geprogrammeerd worden. Dat kost tijd. Het heeft natuurlijk ook veel gevergd van onze medewerkers. Aan de andere kant zijn we er in die zware tijd wel achter gekomen op wie we echt konden bouwen. Al met al duurde deze heftige periode een half jaar.?

Hoe reageerden de klanten?
Bas Derksen: ?We zijn er een aantal kwijt geraakt. Daar hoef ik niet over te liegen. En Bruynzeel heeft een deel van de productie tijdelijk bij Dekker Zevenhuizen neergelegd. Ze moesten natuurlijk wel werkbladen hebben en wij konden die maar beperkt leveren. Gelukkig zijn ze ons trouw gebleven en na de problemen teruggekeerd. Op dit moment vormen Bruynzeel en De Mandemakers Groep onze grootste klanten. Met daarnaast een grote groep kleinere keukendetaillisten.?

Is het voortbestaan van Marco Werkbladen echt in gevaar geweest?
Bas Derksen: ?Nee! We zijn wel in de rode cijfers terechtgekomen. Dieprode cijfers! Welk bedrijf met een nieuw productieproces en een hoge mate van automatisering heeft niet te maken met aanloopverliezen? Het had wellicht veel minder kunnen zijn. Maar het gerucht dat wij failliet zouden gaan, is nergens op gebaseerd. Dat is nooit aan de orde geweest. Wij wisten natuurlijk waar de problemen vandaan kwamen en we beseften ook dat het bedrijf, wanneer alles zou werken zoals het behoorde te werken, een toekomst heeft. Wel hebben we veel klanten actief geïnformeerd over de situatie. Soms met cijfers van onze accountant in de handen. Om ze te laten zien dat alles goed zou komen. Uiteindelijk hebben we wel vanuit de familie een financiële injectie gedaan om verder te kunnen draaien. Feitelijk hebben we daarmee het bedrijf gered. Daarbij speelde ook mee dat je een verantwoording hebt voor meer dan vijftig medewerkers. Maar het was een prima investering. En wees eerlijk: je stopt toch alleen ergens privégeld in als je er vertrouwen in hebt? Dat hadden en hebben wij in Marco Werkbladen.?

Kijken jullie na deze heftige periode anders tegen het familiebedrijf aan?
Camiel Derksen: ?Ja, we weten aan welke medewerkers we wat hebben en welke mensen een duidelijke kwaliteitsslag moeten gaan slaan. Daar zijn we intensief mee bezig. We geven ze de kans zich te ontwikkelen naar het niveau dat ze nodig hebben om hier te kunnen blijven werken. Lukt dat niet dan nemen we afscheid van elkaar. We zijn wat dat betreft een stuk zakelijker geworden. Van origine is Marco Werkbladen een familiebedrijf, maar de zakelijke insteek staat voorop. We redeneren voortaan in eerste instantie in het belang van Marco Werkbladen. Dat is wel eens anders geweest. Toch blijven de belangrijke peilers van het familiebedrijf de grote betrokkenheid en de goede motivatie wel bestaan.?

Hoe gaat het anno 2008?
Bas Derksen: ?We zijn er nog niet, maar in de keukenbranche kan niemand nog om ons heen. Het ?vliegwiel? draait weer en we zetten duidelijke stappen vooruit. We zijn over de zware dip heen en kijken alleen nog maar de toekomst in. Met vertrouwen!?
Camiel Derksen: ?We zijn ook weer volop met nieuwe dingen bezig. Een jaar lang hebben we ook op dat vlak stilgezeten. Inmiddels worden er weer initiatieven ontplooid, proberen we nieuwe klanten te werven en geven we de organisatie intern verder vorm. Ik ben tevreden over de weg die we bewandelen. Er ligt een mooie toekomst voor Marco Werkbladen. En we zullen de komende jaren laten zien dat we er weer helemaal zijn.?

Nu de rook is opgetrokken: wat is er op de nieuwe locatie feitelijk veranderd in vergelijking met de vorige fabriek?
Bas Derksen: ?Alles wat we konden automatiseren hebben we hier in Beuningen ook geautomatiseerd. Daarvoor hebben we in Duitsland speciale software laten ontwikkelen. Zaken als inpakken, afplakken, opslaan en zagen worden tegenwoordig computergestuurd. We hebben de ICT zelfs voor een deel afgestemd op onze leveranciers en onze klanten.?

Wat is jullie visie?
Camiel Derksen: ?We hebben als bedrijfsleiding ervoor gekozen om te groeien door ons te richten op de massa. Dan moet je veel bladen per dag kunnen produceren. Deze fabriek levert op dit moment dagelijks zo?n vijfhonderd werkbladen af. Als we in ploegendienst gaan werken, kunnen dat er 750 worden. We produceren razendsnel. Voor Bruynzeel moeten we binnen vier dagen een werkblad maken. Dat lukt tegenwoordig ook! Het betekent wel dat we grote voorraden hebben. Anders kun je niet zo snel en flexibel hierop inspringen.?

Heeft de automatisering gevolgen voor het personeel?
Camiel Derksen: ?De automatisering betekende geen ontslagen. Wel dat we met dezelfde mensen veel meer werkbladen kunnen produceren.?

Is het product veranderd?
Camiel Derksen: ?Ja duidelijk. Vroeger had je veel bladen met waterkering, tegenwoordig zijn ze haaks, rechter en dikker. Dergelijke producten passen prima in het automatiseringsproces.?

Richten jullie je vooral op de productie van werkbladen?
Bas Derksen: ?Wij blijven een totaalleverancier. Zelf produceren we HPL- (laminaat) en Corian werkbladen en in andersoortige werkbladen handelen we. Zo kopen we stenen werkbladen in, die we vanuit deze locatie weer verspreiden. De keukendetaillist kan dus voor alle soorten en maten werkbladen bij ons terecht.?

Jullie hebben twee grote klanten: DMG en Bruynzeel. Zijn jullie daardoor niet erg kwetsbaar?
Bas Derksen: ?Ach, wat is kwetsbaar? Neem De Mandemakers Groep. Wie kan er in keukenland nog om DMG heen? Aan de andere kant zijn er maar weinig bedrijven die om Marco Werkbladen heen kunnen. Wij kunnen dagelijks snel volume produceren. Nederland kent maar twee tot drie producenten bij wie dat mogelijk is.?

Hebben jullie de ambitie om nieuwe producten in de markt te zetten?
Camiel Derksen: ?Dat doen we wel, maar het heeft geen prioriteit. Wij zullen geen trendsetter worden. Wij fabriceren de succesvolle producten in de markt - die soms door anderen zijn bedacht - zelf ook, maar dan twintig procent goedkoper. Noem ons maar ?Häcker? van de werkbladenmarkt. Misschien dat we in de toekomst een andere weg inslaan, maar dat is nog niet aan de orde. Voorlopig gaan we op deze wijze verder.?