Ja, u leest het goed, het was overigens helemaal niet mijn plan, maar soms word je verleid. Het was wel een bijzondere ontmoeting met de nieuwe vlam. Ik heb het over een nieuwe bouwmarkt. Of ik spijt heb? U zult het snel ervaren.
Ik had me laten verleiden door de aanbieding in het krantje. Dat kan en mag natuurlijk, per slot van rekening worden ze daarom verstuurd. We zouden twee deuren kopen en die hebben we besteld, deze keer niet bij de vestiging dicht bij huis, maar dicht bij kantoor. Geen punt.
Op maandag krijgen we netjes een telefoontje dat onze deuren zijn gearriveerd. Ik vraag of ik ze morgen kan komen halen, wederom geen punt. Op dinsdagavond ga ik mijn twee deuren ophalen. Bij de informatiebalie meld ik me voor de twee deuren. De dame die uiterst vriendelijk is, verandert opeens snel van karakter. 'Heeft u de bon bij de hand?' Die had ik natuurlijk niet bij me. 'Dan mag ik u de deur niet meegeven.' Ik zal u de gehele discussie die volgt besparen, maar u begrijpt dat ik deze strijd heb gewonnen. Het belangrijkste argument was dat ik anders komende week nog eens zou kunnen komen om de bestelling nog eens op te halen. Nadat ik had uitgelegd dat dat extra verkoop zou zijn, kon het niet meer stuk. Tien minuten later mogen we dan de deuren uit het magazijn halen.
Aangekomen bij de kassa komt het sluitstuk van de dag. De rij bij de kassa wordt langer naarmate meer medewerkers van de bouwmarkt zich komen bemoeien met de kassa-afhandelingen. Voor ons staan drie jolige bouwvakkers die underlay planken hebben gekocht. Er zitten volgens de drie mannen geen 'bliepjes' (streepjescode) op hun planken, dus dat is een probleem. De dame aan de kassa kan er dan ook niks mee. Zij wordt overigens bijgestaan door een collega, omdat het haar eerste dag is. Dan maar nog een collega erbij halen, intercom grijpen en die jongen oproepen. In no time staat hij bij de twee meiden en gaat op expeditie. Het duurt minuten, en dan wordt het mijn echtgenote te gortig. Ze bekijkt de planken van de mannen en jawel er zit wel degelijk een streepjescode op. Niet op een sticker, maar meteen op de planken geprint, handig dus! De kassadames gaan meteen aan de slag, en de jongen die de winkel ingestuurd is komt - weliswaar te laat - terug met de mededeling dat ook op de andere planken geen streepjescode zit. Mijn echtgenote geeft hem nog de tip dat ze erop geprint staan, maar hij heeft er geen oren naar en loopt snel weer de winkel in.
Dan het toppunt van de avond: een klant komt naar de kassa en schreeuwt het uit. 'Had je nog aan mijn toiletpot gedacht of was je me al vergeten?' Het meisje dat de nieuwe caissière hielp, verkleurde helemaal. 'Ik was u een beetje lichtelijk vergeten.' De vrouw die op haar advies voor haar toiletpot zat te wachten, heeft zeker een klein kwartier gewacht alvorens zelf in te grijpen.
De eindafrekening van ons zal ik u besparen, de hulp bij de kassa was verdwenen en wij hadden natuurlijk aanbetaald. Dat is voor iemand die zijn eerste dag draait wel degelijk een punt.
De volgende keer ga ik weer naar Gamma, dat zeg ik!