Klik voor foto Klik voor foto Klik voor foto
 Klik voor foto Klik voor foto Klik voor foto
 Klik voor foto
 
“Ik kies er bewust voor alles zelf te doen“
 
Marcel Rooth van M&M Keukens:
KIM blaast dit jaar 40 kaarsjes uit. Natuurlijk zijn we niet de enige met zoveel jaren ervaring in de branche. Daarom brengen we in ons jubileumjaar voor elke editie een bezoek aan een mede-jubilaris, om met hem of haar een blik terug in de tijd te werpen. In deze aflevering: Marcel Rooth van M&M Keukens. Hij viert dit jaar zijn 25-jarig jubileum als keukenondernemer, zijn keukenzaak bestaat volgend jaar zelfs al 50 jaar. Het was zijn schoonvader Koos van Straaten die het bedrijf in 1973 begon; sinds 1997 is Marcel eigenaar van de Tilburgse keukenzaak.
 
Schoonvader Koos is inmiddels 91 en woont nog altijd boven de zaak. Voordat Marcel het keukenbedrijf overnam, werkte hij al een aantal jaren in loondienst bij de vader van zijn vrouw Monique. “In het jaar dat ik een relatie met Monique kreeg, in 1984, overleed mijn schoonmoeder. In die tijd zat ik bij de marine. Voor het keukenbedrijf van mijn schoonouders waren het zware jaren, waarin ze met moeite hun hoofd boven water konden houden. Na het overlijden van zijn vrouw en het noodgedwongen ontslaan van personeel, stond mijn schoonvader er min of meer alleen voor. Naast mijn werk bij de marine ging ik wel eens met hem mee, om hem wat te helpen. Zo ben ik destijds al een beetje de branche ingerold.” Toen hij in 1986 afscheid nam van de marine, ging hij aan de slag in de ploegendienst bij een bedrijf in Tilburg. Wanneer hij overdag vrij was, ging Marcel regelmatig met zijn schoonvader op pad. Toen in 1991 hun oudste zoon geboren werd, trok echtgenote Monique aan de bel. “Ik was alleen maar aan het werk. Mijn eigen baan plus steeds bijspringen in het keukenbedrijf was niet te combineren met ons gezin. Omdat hij ondertussen op mij was gaan rekenen en ik al flink vergroeid was met het bedrijf, ben ik toen voor mijn schoonvader gaan werken als monteur en ging daarnaast ook steeds vaker verkoop doen.”

Van vader op schoonzoon
De jaren 90 betekenden een ommekeer in de branche. Na de lastige jaren tachtig, floreerde de keukenmarkt weer enorm. Ook Marcels’ zwager, de man van Moniques zus, kwam in het familiebedrijf werken. Oorspronkelijk was het idee dat de twee schoonzoons op zeker moment het bedrijf zouden overnemen, maar er bleek onvoldoende klik te zijn om dat samen te doen. “Twee kapiteins op een schip, met andere ideeën over de bedrijfsvoering, dat bleek niet te werken. Voor mijn schoonvader was het een tijdje onduidelijk of er daardoor überhaupt wel opvolging zou zijn. Toen duidelijk werd dat ik het in mijn eentje wel aandurfde, was hij enorm opgelucht en was alles snel geregeld. Dat heeft best gevoelig gelegen richting mijn schoonzus en zwager, dat gaf destijds wel een klein smetje op de overname, maar uiteindelijk is het goed uitgepakt. Mijn schoonvader woont nog altijd boven de zaak en tot een paar jaar geleden kwam hij nog regelmatig naar de showroom en ontving hij ook nog wel eens klanten. Dat kan nu niet meer, maar hij zegt nog bijna dagelijks dat hij zo blij is dat ik het heb overgenomen. Hij is me lange tijd blijven helpen. Op natuurlijke wijze werden de rollen omgedraaid. Eerst werkte ik bij hem, nadat ik eigenaar was geworden, hielp hij mij. Hij was zo trots op de zaak, nog steeds, hij vond het leuk om nog betrokken te zijn.”

Alles zelf
Hoe heb je je eigen stempel op het bedrijf gedrukt? Marcel: “Mijn schoonvader heeft altijd mensen in dienst gehad, monteurs plaatsten de keukens. Ik heb er heel bewust voor gekozen alles zelf te doen. Alle keukens die ik ooit geplaatst heb, zijn voor 100 procent door mij gedaan. Ik vraag nooit een aanbetaling, pas na het plaatsen van de keuken krijgt iemand de rekening. Letterlijk pas na het moment dat ik de deur dichttrek. Dat is uniek, daar ben ik van overtuigd. En het is altijd goed gegaan: ik heb van elke klant 100 procent het bedrag ontvangen. Ook als er een keer iets niet goed ging, dan werd het opgelost.” Hij vervolgt: “Omdat ik alles zelf doe, ben ik van alles op de hoogte, ik weet precies van de hoed en de rand. Een medewerker voelt nooit dezelfde betrokkenheid als ikzelf. Als je groter wordt, ontkom je niet aan personeel. Dan ben ik bang dat ik de standaardkwaliteit die ik nu lever niet meer kan leveren.”

De showroom van M&M keukens meet zo’n 300 m2. “Ik ken geen zaken die het net zo doen als ik”, aldus Marcel. “Ik ben eigenaar, ik verkoop de keukens, ik kom ‘m ook zelf plaatsen en ik reken ‘m af. Daar zit niemand tussenin. Ik doe alles zelf, letterlijk, van begin tot eind, inclusief boekhouding en magazijn. Geen personeel dus, nergens voor. Mijn vrouw zit in de VOF, die heeft in verleden wel eens bijgesprongen als gastvrouw, maar zij heeft nooit de passie voor keukens gehad die ik wel heb.”

Op de ouderwetse manier
In 2005 koos Marcel voor een nieuwe naam: M&M Keukens. Tot die tijd had de keukenspeciaalzaak nog de naam van zijn schoonvader: Koos van Straaten keukens. “Hij was aangesloten bij Grandorama. In 1997, toen ik het overnam, werd dat Grando Keukens. In 2005 werd Grando overgenomen door de Mandemakers Groep. Daar wilde ik niet bijhoren. Niet om Mandemakers. maar ik wilde geen onderdeel van een grote keten zijn.” En dus koos Rooth een andere weg. “Ik heb een naam in Tilburg, daar ben ik trots op. Zonder reclame te maken heb ik meer dan genoeg klanten, ze komen hier altijd via via, van mond op mond reclame. Ik onderneem nog een beetje op de ouderwetse manier. Ik schets op een A4tje, reken alles met de hand uit, gebruik een planbord met kartonnen kaartjes, een weekkalendertje aan de muur. Ik zou ook niet passen bij zo’n keten.” In 2005, nadat hij stopte met Grando, werd hij lid van MHK. “Nog een grappige anekdote. Ik ben in januari lid geworden, vlak voor hun 25-jarig jubileum. Elke ondernemer kreeg toen een Opel Agila van MHK. Mijn timing om me aan te sluiten was dus, zonder dat ik het wist, heel goed. Leuke bijkomstigheid toch? Niet dat het daarom ging natuurlijk, ik ben sowieso heel tevreden over de samenwerking.”

Marcel en Monique
M&M staat, niet geheel verassend, voor Marcel en Monique. “Maar eigenlijk is het gewoon Marcel. Die tweede M klinkt leuk, maar in de praktijk doe ik het echt alleen. Monique heeft vroeger gezien hoe enorm hard haar vader moest werken en wat een eigen zaak betekent, die stond in eerste instantie niet te springen toen ik het overnam. Toen de kinderen klein waren, deed ik weinig voor het gezin. Ik werkte zeven dagen per week, plus koopavonden, daar ben ik niet trots op. We hebben het er samen goed van, dus er kwam ook wel wat voor terug, maar als ik het over zou moeten doen, zou ik misschien wel geprobeerd hebben goede medewerkers te vinden,” kan hij vandaag de dag eerlijk reflecteren. “Ik vind de montage het allerleukste, de meeste voldoening heb ik als ik bij een klant weg ga en een mooie keuken heb geplaatst. Qua personeel had ik het dan misschien meer gezocht in de verkoopondersteuning. Maarja, dan was ik uiteindelijk waarschijnlijk meer manager geworden. Of ik daar echt gelukkiger van was geworden, ik vraag het me af…”

Toekomstplannen
“Ik word wat ouder, 58 ben ik nu, dus ik krijg wel eens de vraag: hoe hou je dat vol, alles zelf doen. Vroeger, toen ik jong was, kon ik een keuken plaatsen en daarna nog een als het moest. Dat doe ik niet meer. Ik ga nog wel eens tien uur achter elkaar door, maar daar krijg ik tegenwoordig wel de rekening van, dat voel ik een dag later in mijn lijf. Kwestie dus van wat beter doseren.” Zijn doel is over een jaar of twee te stoppen. “Ik zie om me heen mensen wegvallen. Niet dat ik bang ben om dood te gaan, maar ik heb heel mijn leven hard gewerkt, ik wil voldoende jaren hebben om leuke dingen voor mezelf te doen, te genieten van een vrij leven. Financieel onbezorgd, tijd voor hobby’s, de kinderen en wie weet, op een dag, kleinkinderen.”

Krijgt het Tilburgse keukenbedrijf na schoonvader Koos en Marcel, straks nog een derde generatie? “De middelste zou het misschien best willen, maar eigenlijk denk ik: doe maar niet, ik weet hoe hard werken het is. De laatste zeven jaar is de keukenmarkt weer booming, maar ik zit nu ruim 25 jaar in de keukens en ik weet dat er ook andere jaren zijn geweest. Dan verdiende ik niet meer dan een modaal inkomentje, terwijl ik alles deed: verkoper, monteur, boekhouder, magazijn….. Er waren jaren dat ik werkte voor vier met één salaris. Je moet wel echt een passie voor ondernemen en de branche hebben, anders kun je beter ergens een goede baan in loondienst, met alle zekerheden en vakantiegeld, hebben.”
 
 
◀ Terug Delen
 
KIM• Keuken & -Interieur Magazine | 2022 - augustus | Pagina(s) 14
 
Gerelateerde bedrijven
Relevante publicaties
Vertaal via Google