4 september jongstleden overleed plotseling mijn vader. Hij was grondlegger van ons bedrijf. Dit jaar bestaat Velota 50 jaar en uitgerekend dit jaar knijpt hij er tussenuit. Nooit echt ziek geweest, herseninfarct, longontsteking, einde oefening. Pa zat nog regelmatig achter de naaimachine en assisteerde in de winkel. Ooit begonnen in een klein winkeltje achter Carré in Amsterdam. Ik realiseer me dat met het overlijden van mijn pa, voor mij ook een einde komt aan een generatie pioniers in de zonweringsbranche.

Zelf stapte ik halverwege die generatie pas de branche binnen. Ik wilde graag verkoper worden, waarop pa zei dat ik eerst vakkennis op moest doen in de montage. Het was een tijd waarin je ’s morgens nog met een stuk of 6, 7 knikarmschermen met oogwindwerk op je dak naar de klanten reed. De tijd dat bedrijven als Sunpoint, Sunshadow en Mado de markt bepaalden. Het bleek een leerzame periode te zijn.

En nu? De romantiek in de branche is er wel zo’n beetje uitgeramd. Herenafspraken op basis van goed vertrouwen hebben plaatsgemaakt voor puur zakelijke overeenkomsten. Leveranciers voeren een machtsstrijd om de vierkante meters in de showroom of stappen over de dealer heen om rechtstreeks in contact te komen met de consument. Online winkels verkopen gerenommeerde merken tegen prijzen waar je als gewone dealer niet eens voor in kunt kopen. Om vervolgens na een paar jaar weer om te vallen. De leveranciers verwerpen deze ontwikkelingen, maar doen er niets tegen. Links lullen, rechts vullen.

PBS heeft het niet gered. De Ambiancegroep wordt hiermee in het hart getroffen. Je hoort mij niet zeggen dat ik deze samenwerkende groep een voorbeeld vind van de nieuwe generatie. Integendeel. Ik ben jaloers op de mooie folders die ze regelmatig uitgeven. Maar ik denk wel dat de deelnemende dealers in meer of mindere mate hun oorspronkelijke, autonome karakter hebben opgegeven. Dat zet je in ieder geval wel aan het denken.

Vanmiddag reed ik langs een billboard van McDonalds, met een oproep om sollicitaties per Whatsapp te doen. Waarschijnlijk met het doel de meesten weer op een moderne maar oh zo onpersoonlijke manier af te wijzen. Kenmerkend voor de tijd waarin we nu leven.

Laten we weer gewoon met elkaar in gesprek gaan. Elkaar recht in de ogen kijken en de warme hand geven. Geen leverancier/dealer relaties meer, maar gewoon partners van elkaar. Samen sterk voor goed werk, en… de mens(en) weer centraal.

Het gedachtengoed leeft voort. Met dank aan de oude generatie.