Het is druk, eigenlijk te druk, geeft Marcel aan. Die drukte is niet iets wat alleen hij ervaart. Ook collega-Klusseniers hebben last van té volle agenda’s. “Maar ik geloof dat ik wel de kroon span. Drie, vier aanvragen per dag komen er binnen. Tot en met augustus zit ik bomvol.” Wat betekent dat Den Hartog steeds vaker nee moet verkopen. En daar balen niet alleen zijn klanten van. Waar een overvloedig werkaanbod in eerste instantie een luxeprobleem leek, neemt inmiddels de irritatie toe. “Ik moet mooie klussen laten lopen door tijdgebrek. Dat is niet leuk. Liefst wil ik alles doen, maar ik kan geen dingen beloven die ik niet kan waarmaken. En verwijzen naar collega’s heeft nauwelijks zin, die hebben het ook druk.”

Uitbreiding gezocht
Franchiseorganisatie Klussenier staat dan ook te springen om goeie, nieuwe vakmannen. “Ik verwijs niet zomaar klanten door naar een willekeurige vakman. Ik wil zeker weten dat iemand een gelijkwaardige kwaliteit levert en van de Klusseniers weet ik dat zeker. Daarbuiten blijft het een gok. Er lopen natuurlijk hele goeie zelfstandige vakmannen rond, maar niet iedereen is allround inzetbaar. Specialisten genoeg, maar zet een loodgieter niet aan het timmeren, dat komt niet goed. Klusseniers zijn altijd allrounders, daar wordt ook echt op geselecteerd.” Zelf is Marcel ook van alle markten thuis. Van uit- of aanbouw tot dakkapel of tuinaanleg en installatiewerk. “Ik doe alles. Het enige dat ik wel eens uitbesteed is stucwerk. Die vakmannen kunnen dat zo snel.” Kwaliteit en netheid ziet hij als zijn sterkste punten. “Ik heb zelf ook een hekel aan rotzooi, dus als ik ergens wegga haal ik standaard even de stofzuiger erdoor.”

Voordat Marcel zich in 2008 aansloot bij De Klussenier werkte hij als hovenier in loondienst. “We deden veel tuinaanleg voor architecten, bijzondere projecten waar ook veel installatie- en bouwwerk bij kwam kijken. Ik vond dat eigenlijk veel leuker dan met planten bezig zijn, maar voor mezelf beginnen durfde ik niet zomaar. Ik wilde niet zomaar alles op het spel zetten. Door de ondersteuning vanuit De Klussenier heb ik de stap toch durven maken en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. Je wordt niet zomaar Klussenier, daar gaat een serieuze selectieprocedure aan vooraf, maar als je eenmaal binnen bent, moet je er wel echt met de pet naar gooien wil het mis gaan. En dat doe je natuurlijk niet. Je werkt voor je eigen brood.”

verbouwen
Zelf woont Marcel in de wijk Vathorst in Amersfoort. Zijn werkgebied is de eigen stad en omgeving. “Door de crisis staan veel huizen onder water. Dan komt er gezinsuitbreiding en laten mensen een kamertje bijbouwen in plaats van te verhuizen. Ik doe veel zolderverbouwingen en ook steeds meer badkamers. Er is weer geld. Als de media roept dat het weer goed gaat in Nederland, rinkelt hier meteen de telefoon.” En hoe vaker de telefoon gaat, hoe vaker Marcel dus moet melden dat hij helaas helemaal vol zit. “Constant nee moeten zeggen is uiteindelijk ook schadelijk. Dan gaan mensen denken, die Marcel hoef ik niet meer te bellen, die heeft toch nooit tijd.” De Klussenier heeft momenteel drie vakmannen in Amersfoort. Liefst zou hij er zo’n drie man bij zien komen. Werk genoeg, ook voor zes Klusseniers, aldus de drukbezette vakman.

Hoewel hij gemiddeld zo’n 50 tot 60 uur per week aan het werk is, probeert hij de weekenden zoveel mogelijk vrij te houden. Echtgenote Anneloes ondersteunt hem volledig en helpt bovendien met de boekhouding. “Het is mijn dochtertje die voorkomt dat ik echt altijd aan het werk ben. Zij is mijn rem. Als zij er niet zou zijn zou ik waarschijnlijk nog veel meer werken. Maar ik heb het weekend ook nodig om bij te tanken. Zo probeer ik enige balans te houden. En de zaterdag is ook een geschikte dag om zonodig calamiteiten op te lossen.”

Vrijheid
De klusagenda is behoorlijk bepalend in huize Den Hartog. Toch voelt Marcel nog altijd de vrijheid als zelfstandig vakman. “Oké, soms word ik geleefd door mijn agenda, maar ik doe het wel voor mezelf. En uiteindelijk ben ik zelf de baas over mijn agenda. Als die echt overloopt, bepaal ik zelf of ik een streep zet. Het werk is er voor mij, niet andersom.”