Op 1 januari 2013 startte ze haar eigen klusbedrijf: Tamara de Klusvrouw. Hoewel ze niet de enige dame in de branche is, is het aantal vrouwelijke klussers nog altijd op twee handen te tellen. Last van vooroordelen heeft Tamara echter nooit gehad. Omringd door vele mannelijke collega’s staat de kleine Amsterdamse haar mannetje. “Mijn collega-klussers vinden het vooral tof, een vrouw erbij. Ik word gelukkig heel erg geaccepteerd.”

Onafhankelijkheid
Tamara was pas twintig toen haar moeder overleed en zij bleef wonen in het huis dat ze daarvoor met haar moeder deelde. Om van de woning helemaal haar huis te maken, knapte ze eigenhandig van alles op. Hetzelfde deed ze bij haar eerste koopwoning, die ze een paar jaar later kocht, en bij de huizen van vrienden. “Dat ik altijd alles zelf heb gedaan, komt -behalve dat ik het leuk vindt- voort uit een stukje feminisme. Ik wilde absoluut niet afhankelijk zijn van een man. Als meisje zag ik hoe mijn moeder in zak en as zat na haar scheiding. Dat mocht mij niet overkomen, ik wilde alles zelf kunnen.” Toch was het klussen lange tijd niet meer dan een liefhebberij. Qua werk had de tegenstelling met nu bijna niet groter kunnen zijn. Tot een paar jaar geleden werkte Tamara namelijk als secretaresse, eerst jarenlang op een advocatenkantoor, later in de bankwereld. Van mantelpakjes naar een paar stevige werkschoenen en een gereedschapsgordel. Wat bracht de ommekeer teweeg? Tamara vertelt: “Door reorganisaties verloor ik mijn baan. Een goede vriendin zei toen al: ‘jij bent zo handig, waarom ga je niet iets met je handen doen?’ Toen vlak achter elkaar twee dierbare mensen in mijn omgeving overleden, besefte ik ineens: ‘Zekerheid heb je nooit in je leven’. Dat was voor mij het moment om er voor te gaan.”

Netjes en precies
En dus verdwenen de jasjes en de nette pantalons achterin de kast en begon ze met haar zelfstandige klusbedrijf ‘Tamara de Klusvrouw’. Hoewel ze tegenwoordig werkt in een typische mannenwereld, heeft Tamara haar vrouwelijke kanten zeker geen vaarwel gezegd. Zodra de deur van haar garage annex opslagplaats opengaat, vallen de rijen met roze opbergkisten meteen op. En ook haar bedrijfsbus is voorzien van vrouwelijke accenten. Natuurlijk haar naam, met de toevoeging ‘klusvrouw’ en een vrouw als logo, maar ook roze accenten en bloemetjes. Dat haar klanten vooral vrouwen zijn, is echter zeker niet het geval. “Ik kom overal, bij gezinnen, vrouwen alleen, stelletjes. Van mij wordt wellicht toch verwacht dat ik als vrouwelijke klusser wat netter en preciezer ben dan sommige mannen. Natuurlijk, enorm stereotype, maar in zulke gevallen werkt mijn vrouw zijn dan juist in mijn voordeel.” Dat mannen niet netjes en precies werken, wordt door Tamara zelf direct ontkracht. “Als je bij mensen thuis komt, zorg je altijd dat je je werkschoenen uitdoet en netjes met iemands spullen omgaat. Maar dat geldt voor iedereen, ik weet zeker dat bijna elke klusser dat doet.”

Keukens zijn favoriet
Vanaf de start, nu ruim twee jaar geleden, is het werk vanzelf gekomen. Via haar fraaie website wordt de Klusvrouw goed gevonden: “Negentig procent van mijn opdrachten komt via internet, dat werkt vanaf dag één heel goed. Ik pak alles aan, behalve fysiek echt zware klussen, dan schakel ik een collega in. Soms kom je als vrouw net wat kracht tekort, dat is nou eenmaal een gegeven.” Ze vervolgt: “De afwisseling, steeds andere klussen, dat maakt dit werk zo leuk. Eén van mijn favoriete klussen is het monteren van keukens. En oplossingen bedenken voor problemen waar mensen tegenaan lopen. Meedenken. Dat wordt ook zeer gewaardeerd. Ook dat ik altijd met een esthetisch oog meekijk. Mensen hebben soms iets in hun hoofd, wat in de praktijk niet mooi of handig uitpakt, dan probeer ik altijd met een goed alternatief te komen.” Inmiddels bestaat haar klantenkring uit een groot aantal terugkerende opdrachtgevers. “Door vertrouwen te winnen, word je teruggevraagd. Vaak komt dan van het één het ander. Mijn mooiste project tot nu toe is een woning waar ik begon met het schilderen van het trappenhuis en vervolgens in de loop der tijd het hele huis heb aangepakt.”

Brancheorganisatie
Als zelfstandige klusvrouw is Tamara aangesloten bij brancheorganisatie VLOK. Ze vindt het prettig regelmatig ervaringen uit te wisselen met collega-klussers en soms samen een project uit te voeren. “Maar we gaan ook regelmatig samen wat drinken of een hapje eten en ik kan altijd bij iemand terecht als ik tegen een probleem aan loop. Het voelt als een warm bad. Misschien had ik vooraf verwacht dat de mannen wat sceptisch zouden zijn, maar nee, iedereen vindt het alleen maar leuk dat ze een vrouwelijke collega hebben. En als vrouw in een mannenwereld val je toch op, dat kan soms alleen maar een voordeel zijn.”