Wat als eerste opvalt aan het gebouw is de vorm, een ovaal waarin de verschillende verdiepingen zich in de ruimte lijken op te stapelen. Ook de enorme hoeveelheid glas kan de oplettende kijker niet ontgaan. Dat laatste heeft te maken met de manier waarop Sabic zich naar buiten toe wil manifesteren; laagdrempelig en transparant. De binnenkant kent qua ontwerp een uniek concept doordat daadwerkelijk alles 'open staat'. Er zijn geen individuele of afgesloten werkplekken, maar er is gekozen voor diverse zones. Dit alles met de bedoeling om het onderlinge contact tussen de aanwezigen te stimuleren.

Voor het ontwerp tekende het Rotterdamse architectenbureau Group A. Een van de verantwoordelijke architecten is Folkert Hagen. "Het gebouw is in meerdere opzichten uniek. Maar wat ik noemenswaardig vind is het samenspel tussen de bouw en het interieur. Van buiten is het een spectaculair geheel, en als je dan binnenkomt, word je enigszins op het verkeerde been gezet. Het interieur is ook spectaculair, maar de truc is dat het spektakel aan de binnenkant erg rustgevend is, het is immers een werkomgeving. Die rust is mede ingegeven door het kleurenpalet en de akoestische balans. Ondanks dat alles open is, word je niet gehinderd door geluidsoverlast.
Daarnaast hebben wij de transparantie die het bedrijf wil uitstralen verwerkt in de buitenkant door heel veel glas te gebruiken. Binnen vind je diezelfde transparantie terug in de openheid en in het feit dat je bij binnenkomst vanuit de entree letterlijk het hele bedrijf kunt zien."

Zonwering
Veel glas vraagt uiteraard ook om veel zonwering, temeer omdat de werkplekken niet afgeschermd zijn door wanden of muren. Een uitdaging die werd aangegaan door Delta Nederland. Jo Donkers vertelt: "Voor de gevel hebben wij gebruik gemaakt van zo'n vierhonderd elektrische rolgordijnen van een speciaal gemetalliseerde grijskleur. Voor de glaskap op het dak hebben we 78 segmenten geplaatst die het dak afdekken tegen zonnestralen. Dat laatste was geen gemakkelijke opdracht, en dan niet alleen vanwege de hoogte van 35 meter; het was vooral de hoek van 30°, om daarop alles mooi en strak te krijgen moesten we wel wat montageproblemen overwinnen.
Qua grootte en kwantiteit zijn we dit soort projecten wel gewend. We hebben ook het CZ-gebouw in Tilburg gedaan, maar het waren vooral de vorm en de staalconstructie die het geheel niet tot een standaardverhaal maakten."